Sunday, 4 June 2017

કેનેડા : શમણાના મૃગજળ ( અંતિમ ભાગ )


આલ્બર્ટ આઈનસ્ટાઇને કહ્યું છે, “Life is a preparation for the future; and the best preparation for the future is to live as if there were none.” ઇન્ડીયાથી કેનેડા, આણંદથી ટોરંટો અને હવે ટોરંટોથી બ્રામ્પટન......પરિભ્રમણ અને પરીક્રમણના આ લાઈફ પેરેડોક્સના સિદ્ધાંતને અનુસરી હું એક સાવ અજાણ્યા શહેરમાં સહકુટુંબ રીલોકેટ થયો. સ્થળાંતર, પુનર્વસવાટ અને સેટલમેન્ટના એજ વિષચક્રમાંથી ફરી એકવાર પારાવાર અગવડતાઓ વેઠી પસાર થયો પણ અપડાઉનમાં વેડફાતા સમયનો સારો એવો બચાવ થયો જેનો સદુપયોગ મેં કારકિર્દી ઘડતર માટે કર્યો. જેનો સીધે સીધો ફાયદો મને જોબ પર સંસ્થાકીય તરક્કી સ્વરૂપે થયો તથા આમદનીમાં પણ સારો એવો આર્થિક લાભ થયો.

કેનેડામાં એક કહેવત છે, " THREE W'S YOU DON'T TRUST " આ ત્રણ ડબ્લ્યુ-W એટલે WORK, WOMAN AND WEATHER.

WORK : મોટા ભાગે "હાયર એન્ડ ફાયર" પદ્ધતિ તથા સ્ટ્રીકટ એમ્પ્લોયમેન્ટ રેગ્યુંલેશનવાળા કેનેડિયન જોબ મારકેટમાં જોબ ઇનકન્સીસટન્સી તથા ઇનસિક્યોરીટી આમવાત ગણાય છે. જોબનો કોઈ ભરોષો નહિ. કામ હોય તો ઠીક નહીતો .....સર........વી ડુ નોટ નીડ યોર સર્વિસીસ એનીમોર ... કહી તમને ગમે ત્યારે માનભેર અને પ્રેમપૂર્વક વિદાય કરી દે !

WOMAN : "ક્વોલીટી ઓફ લાઈફ" માં માનતા, "લીવ ઇન પાર્ટનર", "કોમન લો પાર્ટનર" ની જોગવાઈ હેઠળ લાઈફ એન્જોય કરતા તથા "સીંગલ મધર" નું નારીપ્રભુત્વવાળું લીગલ સ્ટેટસ તેમજ વર્ચસ્વ ધરાવતા કેનેડીયન સમાજમાં નારીઅધિપત્ય ડિવોર્સ બહુ સામાન્ય બાબત ગણાય છે. ફાવે તો ઠીક નહીતો રામ રામ !

WEATHER : કેનેડાનું વેધર ખુબ અનપ્રીડીકટેબલ છે. વિન્ટરમાં સ્નોસ્ટ્રોમ ગમે ત્યારે આવી ચઢે ને ચારેકોર બરફના ઢગલા વાળી દે. સમરમાં પણ ગમે ત્યારે વરસાદ આવી ચઢે. કોઈ ગેરંટી નહિ ! એકસ્ટ્રીમ વિન્ટર તથા સમરમાં ઠંડુ ગરમ રહ્યા કરતું કેનેડાનું વેધર પ્રીડીકટેવ્લી અનપ્રીડીકટેબલ છે. આ ત્રણેય પરિબળો કેનેડિયન લાઈફને મહદંશે ડોમીનેટ કરતા હોઈ, આ ત્રણ ડબલ્યુ પ્રત્યે બધા શંકાની દ્રષ્ટિથી જોતા હોય છે. 

પણ આ ત્રણેય બાબતે મારો અનુભવ બિલકુલ અલગ રહ્યો છે. મારી આ જોબ મને પ્રમાણિકપણે આજદિન સુધી વળગી રહી, સારી એવી આર્થિક સદ્ધરતા બક્ષી અહી સેટલ થવામાં ખુબ મદદરૂપ થઇ છે. ધર્મપત્ની એક અતુટ વૈવાહિક બંધન, કૌટુંબિક જવાબદારી, જોબ તથા પારિવારિક પ્રેમ સાથે મારા સંઘર્ષની સાચી ભાગીદાર બની છે. અને કેનેડાનું વેધર ખુબ એક્સ્ટ્રીમ છે એટલે વેધરને મેં તેના જેતે સ્વરૂપમાં સહર્ષ સ્વીકારી લીધું છે.

કહે છે મહેનતના ફળ મીઠા. એમ પંદર વર્ષની મારી અથાક અને અવિરત મહેનતને લીધે આજે કેનેડામાં ઠરીઠામ થઈ થોડી ઘણી ભૌતિક સુખ-સમૃદ્ધિ પામ્યો છું. તેમજ શક્ય એટલો કુટુંબી અને સ્નેહીજનોને અહી સેટ થવામાં મદદરૂપ થઇ શક્યો છું, જે ઇન્ડિયામાં હોત તો ન કરી શક્યો હોત તે આ દેશનું ઋણ. કેનેડામાં સ્થાયી થવામાં મારા સ્વજનો હરદમ મારી પડખે રહી મારા સંઘર્ષના સાચા ભાગીદાર બન્યા છે. તેમના સાથ, સહકાર અને અમુલ્ય પ્રેમને લીધે જ વિપરીત પરિસ્થિતિઓમાં પણ હું ટકી રહ્યો છું. 

મારા સંઘર્ષમાં એક સાચા મિત્રની જેમ મારા દુઃખમાં સહભાગી બનેલ મારી પત્નીના નિશ્વાર્થ પ્રેમને મેં તેની સમર્પણની ભાવનામાં વ્યક્ત થતો જોયો છે. મારી દીકરીના નિર્મળ પ્રેમને મેં તેના અભ્યાસની સાથે સાથે મને મદદરૂપ થવા માટે વિકેન્ડ જોબ કરી પળે પળે મારા સંઘર્ષમાં સહાયરૂપ થતો અનુભવ્યો છે. અઠવાડિયાઓ સુધી મારું મોઢું નહિ જોઈ શકતા, ડોલર સ્ટોરના ફક્ત એક ડોલરના રમકડાથી હરખની પરાકાષ્ઠા અને સંતોષની પરીતૃપ્તતા અનુભવી મારી પર ઓળઘોળ થઇ જતા, મારા ફક્ત એક આલિંગન માટે તરસતા, લોન્લીલેસ અનુભવતા મારા પુત્રના નિર્દોષ પ્રેમને મેં વિવશપણે દોષિત દિલે છેક અંદરથી અનુભવ્યો છે.

મારી આ સંઘર્ષ યાત્રામાં અહી સ્થાયી થયેલ મારા ભાઈ સમાન અમુલના મારા મિત્ર ઉપેન્દ્ર પટેલ તથા અમુલ પરિવારના મારા સ્નેહીજનોના પ્રેમને મેં ખૂબ જ માણ્યો છે કે તે હજુ પણ જીવંત છે. અહી વસેલ ગુજરાતી ક્રિશ્ચિયન કોમ્યુનીટીને એક પરિવાર બનાવવામાં ટોરંટો સ્થિત નડિયાદના એક નિઃસ્વાર્થ અને સેવાભાવી વડીલમિત્ર શ્રી.પોલ મેક્વાન અને તેમના પરિવારનો નિર્મળ પ્રેમ અને અતુટ સાથ સહકાર કાળજે કોતરાઈ ગયો છે. વિશાળ રુદય ધરાવતા, માનવીય મૂલ્યોનું જતન કરતા અહી વસતા મારા શ્વેત કેનેડીયન મિત્રોએ મારા વિદેસ નિવાસમાં પ્રેમ અને ભાઇચારાના પ્રાણ પૂરી દીધા છે તે સોનામાં સુગન્ધ ભળે એવો સુખ ભર્યો એહસાસ.

કેનેડાની મારી મહેનત મને કઠી તો ખરી પણ આજે એજ સંઘર્ષ મને એક અનેરા અને અદભુત સંતોષની લાગણીનો અનુભવ કરાવે છે. આજે મારી દીકરી કેનેડાની વિશ્વવિખ્યાત યુનીવર્સીટીમાંથી હેલ્થ સ્ટડીઝનું ઉચ્ચ શિક્ષણ પામી કેનેડિયન હેલ્થ સેક્ટરમાં મેનેજમેન્ટ ક્ષેત્રે કારકિર્દી બનાવી રહી છે તથા પુત્ર પણ આઈ ટી ક્ષેત્રે અભ્યાસ કરી રહ્યો છે, તે મેં કેનેડામાં વાવેલ મેપલટ્રી તથા ચેરીના ઝાડના મારા મીઠા ફળ. બાકી ગુલાબ વાવ્યા પણ ફૂલ કરતા કાંટા વધારે વાગ્યા છે પણ તેનો કોઈ અફસોસ નથી ! વર્ષો પહેલા સેવેલ વિદેશવાસનું મારું સપનું ફળીભૂત થયું છે. નાયગ્રાના નીરમાં મન મુકીને ભીંજાયો છું અને સ્ટેચ્યુ ઓફ લિબર્ટીને હાથવેંત નિહાળી ખુબ હરખાયો છું.

My dream of going to foreign country has come true.
But when the dream comes true, it's hard to conclude, 
Which part of reality was dreamt ?
And which part of dream is reality !

સપનાની ભીતરમાં ઊંડે ઉતરી જોઉં છું તો આ વિદેશવાસ મને ભૌતિક માયાજાળનું એક ભ્રમિક સુખ ભાસે છે. વિદેશમાં આવ્યા પછી વતનની ખોટ વધુ સાલે છે. સ્વજનોના હેત હૂંફ માટે અમે હોરાઈએ છીએ. વતન છોડ્યાનું દુઃખ ક્ષણે ક્ષણે એક આકરી માનસિક વેદના વલોવતું હોય છે. માતૃભૂમિ, મિત્રો અને કુટુંબીજનોની યાદ એક અસહ્ય પીડા કરતી હોય છે. વતનયાત્રા એક અહોભાગ્ય અને સ્વપ્ન સમાન હોય છે. એને જયારે માણીએ છીએ ત્યારે પરમ આનંદ અને સંતોષનો એક અનેરો એહસાસ થાય છે. વતનમાં સ્વજનો મધ્યે રહેવાનું, તેમનો આથીત્યસત્કાર અને પરોણાગત તથા સ્નેહીજનોનોના ભરપુર સ્નેહ સામે વિદેશમાં ઠરીઠામ થયાનો મહિમા નહીવત ભાસે છે. ઝાંઝવાના જળ જેવી આ અટપટી વિદેશી મોહમાયાના તાણાવાણામાં પરોવાયા પછી કોઈ દળદળમાં ફસાયા હોય એવું દર્દ દિલને કાયમ કોરી ખાતું હોય છે. સિક્કાની બે બાજુઓની જેમ ડુંગર દુરથી બહુ રળિયામણા લાગે તેમ આ ભૌતિક સુખ ઘણીવાર શૂળની જેમ દિલમાં ઘોચાતું હોય છે. સાત સમંદર પાર ગયા પછીની વિદેશવાસની આ માનસિક વેદના વતનમાં વસતા સ્નેહીજનોને સમજાવવી અઘરી છે. પણ તે સ્વાભાવિક છે કારણ સુખની શોધમાં વતન છોડ્યું છે એટલે અફસોસ કરવાનો કોઈ અર્થ નથી. અને આ એક કડવી વાસ્તવિકતા છે જેનું કોઈ નિરાકરણ નથી એટલે હું ફરિયાદ પણ નથી કરતો.

અઢળક રઝળપાટ, માનસિક તણાવ અને માનહાની તથા આંખમાંથી લોહીના આંસુ ટપકે એવી દોઢ દાયકાની આ સંઘર્ષ યાતના છે. વીતેલા વર્ષો પર નજર નાખું છું ત્યારે વિદેશસુખ પ્રાપ્તિના આનંદ સાથે સાથે એક અવર્ણનીય માનસિક વ્યથા અનુભવું છું. હઝું પણ એ 'ફ્રેશ ઓફ ધ બોટ' તથા 'એફ' વર્ડ સાથેનું ઈમીગ્રંટનું લેબલ મારી રાતોની ઊંઘ હરામ કરી દે છે. કલર અને ક્વોલિફિકેશનના અભાવે કેટલીય વાર રેસિઝમનો ભોગ બન્યો છું, ત્યારે એરપોર્ટ પર મળેલા 'વેલકમ ટુ કેનેડા' ના સન્માનનીય સ્વાગતમાં હ્યુંમિલીએઈટ થયાની અકલ્પ્ય પીડા થાય છે. સમયની સાથે સાથે આ દેશનું નાગરિકત્વ પ્રાપ્ત થયું ત્યારે લેન્ડેડ ઈમિગ્રન્ટના લેબલમાંથી છૂટયાનો હાશકારો થયેલો, પણ ઓથ લેતી વખતે જયારે ' ઓ કેનેડા ' રાષ્ટ્રગીત ગાયું ત્યારે માતૃભૂમિને તરછોડ્યાનો તીવ્ર આઘાત લાગેલો. સ્વજનો અને માતૃભૂમિની યાદમાં ક્ષણે ક્ષણે ' ધોબીકા કુત્તા ન ઘરકા ન ઘાટકા ' નો દુખદ એહસાસ મનને કોરી ખાય છે. વતનમાં વસતા સ્વજનોના આકસ્મિક અવસાનના સમાચાર અને તેની અસહ્ય વેદના દિલ પર કારમો ઘા કરી લાગણીઓને હચમચાવી માનસિક સમતુલા અસ્તવ્યસ્ત કરી નાખે છે. આઈસીયુમાં દાખલ કરેલ બીમાર પિતાની ખબર કાઢવા, એર એમિરેટ્સના એ લકઝરીયસ, ડબલ ડેકરના વિશાળ અને વૈભવી પ્લેનમાં બેઠો, ત્યારે ખબર નહોતી કે તેમના અંતિમ દર્શન કરવા જઈ રહ્યો છું. જન્મદાતા પિતાના આશીર્વાદથી પામેલ આ વિદેશ સુખ, મૃત પિતાની કાંધને ખભો દેતા મારી નજરો સમક્ષ વિલીન થઇ જતું નિહાળ્યું છે મેં. પરદેશ જવાનું મારું સપનું સાકાર તો થયું પણ એમાં સત્ય અને હકીકત જે છે તે આ છે. સત્યને મેં સ્વીકારું લીધું છે જયારે હકીકતને સ્વીકારવી હજુ પણ અઘરી લાગે છે. મારાં અસ્તિત્વમાંથી કોઇ કિમતી વસ્તુ ઝૂંટવાઇ ગઇ હોય એવું લાગે છે તોય ફરીને ફરી રોજ એ જ આશા સાથે સવારે ઊઠું છું કે કદાચ જીવવા માટે પાછો કોઇ ભ્રમ મળી જાય. કેનેડાના મેં જે શમણા સેવેલા એ હજુ પણ મૃગજળની માફક મને દુર ભાસે છે. કેનેડાની આ મારી કથની છે અને એ એક નક્કર વાસ્તવિકતા છે એટલે એનો નગ્ન ચિતાર કરવામાં મેં રતીભાર કોઈ અતિશયોક્તિ નથી કરી. 

મારા બાપુએ મને એક પત્રમાં લખેલ,

" બેટા, હું કર્મના સિદ્ધાંતમાં માનું છું. જીવનમાં સુખ, દુખ, સફળતા, નિષ્ફળતા અને હારજીત એ કર્મના ફળ છે. કારણ કોઈ પણ કરેલું કર્મ જયારે પાકી જાય છે ત્યારે એનું ફળ આપ્યા વગર શાંત થતું નથી. એટલે કોઈ પણ કૃત્ય થકી આપણે ઉજમાળા ઠરીએ એજ જિંદગીની સાચી સફળતા છે. માટેજ કહેવાયું છે કે કેટલું જીવ્યા એના કરતા કેવું જીવ્યા એ મહત્વનું છે. ચેન્જ અર્થાત બદલાવ કે પરિવર્તન એ સંસાર-સૃષ્ટિનો નિયમ છે. સમયની સાથે સાથે પરિસ્થિતિ હમેશા બદલાતી રહે છે. આઝાદી પહેલા હું જન્મેલો અને વર્ણવ્યવસ્થા, જ્ઞાતિવાદ તથા સામાજિક અન્યાયોના ઓળા હેઠળ ઉછરેલો. પણ કહેવાતા સવર્ણ કે ભદ્રસમાજે મને સ્વીકાર્યો કારણ મારી સાહિત્યિક સિદ્ધિઓ અને સામાજિક ઉપલબ્ધિઓ. માણસની ચામડીનો રંગ ભલે અલગ અલગ હોય પણ તેના લોહીનો રંગ વિશ્વના ગમે તે ખૂણે જાવ એકજ જોવા મળશે. અને એજ લોહી તમારા સંસ્કારો, તમારી અસ્સલ ઓળખ અને ખુમારી છે જે તમારી નીતિ ને કર્મો થી ઓળખાય છે.....નહિ કે રંગ અને રેસથી, રેલીજીયન કે નાતજાતથી "

આજે વ્હાઈટ સ્કીનના વર્ચસ્વવાળા કેનેડિયન હેલ્થ સેક્ટરમાં મારી દીકરીને ગોરા ડોક્ટર અને નર્સ સાથે ખભેખભા મિલાવી કામ કરતી જોઉં છે ત્યારે સેકંડ જનરેશનમાં તેનું પ્રભુત્વ ગુમાવતી અસ્ત થતી જતી રંગભેદનીતિ અને રેસિઝમ ઉપર આ પેઢીનો વિજય હવે હર્સોલ્લાસ સાથે ઉડીને આંખે વળગે છે. વીકેન્ડમાં મારા ઘરે સ્લીપ ઓવર કરતા, ખાવા માટે દેશી ફૂડની સામે ચાલી માંગણી કરતા તથા મારા ઘરને તેમનું સેકંડ હોમ કહેતા મારા પુત્રના વ્હાઈટ કેનેડિયન મિત્રોને હું " માય સન " થી સંબોધું છું ત્યારે આ યંગ, શ્વેત ટીનેજર્સ હરખના માર્યા ભાવભીનું હગ આપી મને "યો ડેડ" થી નવાજે છે. હૈયું ત્યારે ચારસો ચાલીસ વોલ્ટ કરતાંય બમણા આવેગના હેતથી ઉભરાય આવે છે. જોબ પર મારી સાથે કામ કરતો મારો પરમ કેનેડીયન મિત્ર ગેરીનું કુળ મૂળે ઇંગ્લેન્ડ છે પણ તે ગાંધીજીનો ચાહક અને પ્રશંસક છે અને ડીસ્ક્રીમીનેશનનો તો પ્રખર વિરોધી છે. "ફ્રીડમ એટ મીડનાઈટ" બુકનો ઉલ્લેખ કરતા વાતે વાતે અફસોસ અને અપોલોજી વ્યક્ત કરે છે અને રીટાયર થયા બાદ ઇન્ડિયાની મુલાકાત લેવાની અદમ્ય ઈચ્છા ધરાવે છે ત્યારે તે મારું કોઈ સ્વજન હોય એવો એહસાસ થઇ આવે છે. ઝેનોફોબિયા નીતિની સખત ટીકા અને ખંડન કરતા કેનેડાના વડાપ્રધાન નેટીવ ઇન્ડિયન લોકોને થયેલ સામાજિક અન્યાયો બદલ જાહેરમાં માફી માંગે છે ત્યારે સમયની સાથે સાથે બદલાતા જતા કેનેડાના સામાજિક વાતાવરણમાં પ્રસરતી પરિવર્તનની હવામાં મારી વ્યથા હવે ધીમે ધીમે વિસરાતી જાય છે. કેનેડાના મારા સંઘર્ષના મીઠા ફળ આજે હું જોઈ રહ્યો છું ત્યારે લાગે છે કે મારું વેઠયું વ્યર્થ નથી ગયું. મારા બાપુ મને કહેતા કે બેટા આપણાં અંજળપાણી જ્યાં લખાયા હોય તે ભૂમિ આપણું કર્મસ્થળ બને છે, પણ કર્મના સિદ્ધાંતને અનુસરી અને ભૌતિક સુખની મર્યાદામાં રહી જીવનનો આનંદ લેવો એજ કર્મસિદ્ધિની સાચી પ્રાપ્તિ છે.

મલ્ટીકલ્ચરાલીઝ્મની સંવિધાનિક માન્યતા ધરાવતો કેનેડા દેશ વિશ્વસ્તરે બિનસાંપ્રદાયિકતાનું એક બેનમુન દ્રષ્ટાંત છે. અદ્વિતીય આંતરરાષ્ટ્રીય પ્રમાણ અને ખ્યાતી તથા વિશિષ્ટ ગુણવત્તા ધરાવતું કેનેડાનું લીવીંગ સ્ટાન્ડર્ડ વિશ્વના ટોપ ટેન - પ્રથમ દશમાં સ્થાન ધરાવે છે. તેના મોરલ સ્ટાન્ડર્ડસ, નૈતિક ધોરણો પણ એટલાજ ઊંચા અને આદર્શ છે જે મને ગમે છે કારણ તેમાં પારદર્શકતા, પ્રમાણિકતા તથા માનવતાના મૂલ્યોનું મહત્વ વધારે છે. કહે છે કે સુખની વ્યાખ્યા વ્યક્તિએ જાતે નક્કી કરવાની છે. સુખની મારી વ્યાખ્યા મહદઅંશે સમાવી લેતા કેનેડા દેશમાં રહેવાનું સદભાગ્ય મને મળ્યું તેને હું મારું અહોભાગ્ય માનું છું. અહીની ઉત્કૃષ્ઠ જીવનવ્યવસ્થા સાથે અમારી મનોવ્યવસ્થા હરખભાવે એકરૂપ થઇ ગૂંથાઈ ગઈ છે અને અહીની જીવનશૈલી સાથે અમારી વિચારસરણી સહજભાવે એકમત થઇ વણાઈ ગઈ છે. અહીની જીવનસંસ્કૃતિમાં અમારા મુળિયા હવે ઉત્ક્રાંતિરૂપે ઊંડા ઉતરી ચુક્યા છે અને એક સુદ્રઢ અને સુસંસ્કૃત ભાવી પેઢીના મજબુત પાયા અહી નંખાઈ ચુક્યા છે જેની બુલંદ ઈમારત હવે ધીમે ધીમે આકાર લઇ રહી છે. પણ પરદેશગમન, પરિવર્તન અને પ્રગતિના આ જીવનચક્રમાં માતૃભુમી અને વતનપ્રેમીઓ સાથે સામાજિક અને સાંસ્કૃતિક રૂપે માતૃભાષાથી જોડાઈ રહેવાની ખેવના મરી પરવારી નથી. એટલે મારા બાપુ, સાહિત્યકાર સ્વ. જોસેફ મેકવાનના ચિંધ્યા માર્ગે ચાલી તેમના અધૂરા કાર્યો, સંસ્કારસમૃધ્ધ સાહિત્યસર્જન અને સમભાવસજ્જ સમાજનવનિર્માણ ધ્વારા પુરા કરવાની અંતિમ ઈચ્છા સહ અહી વિરમું છું.

મધુરમ મેકવાન.
બ્રામ્પટન, કેનેડા.
૨૮ મી માર્ચ, ૨૦૧૭
સ્વ.બાપુની સાતમી પુણ્યતિથિએ શ્રદ્ધાંજલિ સહ.
કેનેડા  :  શમણાના મૃગજળ  ( ૨ )


કેનેડામાં મારે જેના ઘરે રહેવાનું હતું એ મારો મિત્ર ઉપેન્દ્ર પટેલ એરપોર્ટ પર મને રિસીવ કરવા આવેલ. બંને બાજુ સાત સાત લેન વાળા વિશાળ હાયવે ફોરોવન પર એક્સોવીસની સ્પીડે પુરપાટ દોડતી એક લકઝરીયસ કારમાં હું સ્તબ્ધ બની આજુબાજુ એક પણ હોર્ન માર્યા વગર દોડતી અસંખ્ય ગાડીઓ વિસ્મયસહ નિહાળતો, ટોરંટો ઈસ્ટના સ્કારબોરો એરિયા સ્થિત ટક્ષીડો કોર્ટના મારા મિત્રના એપાર્ટમેન્ટમાં પ્રવેશ્યો. સૌમ્ય સ્વભાવના તેના શ્રીમતી તથા બાળકોએ મને આવકાર્યો. જીવનમાં પ્રથમ વાર કોઈ મિત્રના ઘરે તેના ભરોસે અને આશરે રહેવાનું હતું. મિત્ર અને તેના પત્ની બંને જોબ કરે એટલે જરૂરી સુચનાઓ મને અગાઉથીજ આપી દીધેલી. સવારે હું ઉઠું એ પહેલા મોટે ભાગે તેઓ જોબ માટે નીકળી જતા. કેનેડામાં આવ્યા પછી સૌપ્રથમ પણ સૌથી વિષમ અને ભગીરથ કાર્ય હતું જોબ સર્ચ ..... કારણ ફક્ત એક અને અનિવાર્ય ........સર્વાંઈવલ ફોર એક્ઝીસટંટ !?!

નવો દેશ, નવી સામાજિકતા, નવું વાતાવરણ, નવું રાજકારણ અને નવું અર્થતંત્ર. આ બધા પરિબળો સાથે જોબ શોધવી એ પણ એક જોબ હતી અને એ એટલું આસાન પણ નહોતું. નજીક આવેલ એક એચઆરડી સેન્ટરમાં રોજ ચાલતો જતો, જોબ સર્ચ કરતો, રેઝ્યુંમી બનાવતો અને એપ્લાય કરતો. અગ્રેજીમાં કેનેડિયન એક્સેન્ટ સમઝવા અઘરા પડે, ટોરંટોના ટ્રાન્ઝીટ મેપમાં કઈ ગતાગમ ન પડે, જોબ સર્ચ માટે ઈન્ટરનેટની એટલી ઇઝી એક્સેસ પણ ન મળે, અને જ્યાં જ્યાં એપ્લાય કરતો ત્યાંથી કોઈ રિસ્પોન્સ ન મળે તોય પ્રયત્નો ચાલુ રાખતો. પરંતુ સમય વીતતો જતો હતો અને જોબનો કોઈ મેળ નહોતો પડતો એટલે ફિકર વધારે થતી. મિત્રે સલાહ આપી કે આમ બેસી રહેવાથી દાડૉ નહિ વળે જાતેજ જઈ તપાસ કર ક્યાંક તો મેળ પડી જ જશે. બીજો કોઈ તાત્કાલિક ઉપાય નહોતો એટલે જોબ સર્ચ માટે ડોર ટુ ડોર સંપર્ક કરવા નીકળી પડ્યો.

ફેબ્રુઆરી મહિનો ને ભયાનક ઠંડી .....ચારેકોર બરફના ઢગલા, માઈનસ ટ્વેલ્વ ડીગ્રી ટેમ્પરેચરમાં ઇન્ડિયાથી લાવેલ ગરમ વસ્ત્રો પહેરી, બસનું ભાડું બચાવવા એજ ભારેખમ સેફટી શુઝ પહેરી ચાલતો આજુબાજુના પાચ-દશ કીલોમીટરના વિસ્તારમાં આવેલ મોલમાં, ગ્રોસરીની દુકાનો, રેસ્ટોરંટ, ઓફીસ અને ફેકટરીઓમાં નોકરી શોધવા નીકળી પડતો. પણ દરેક જગ્યાએ રેઝ્યુંમી સાથે રેફરન્સ માંગે અને તેમાય પાછો કેનેડિયન ક્વોલિફિકેશન અને એક્સપીરીયન્સ નહિ એટલે મેળ ન પડે. ત્યારે ઘણી વાર વ્યથિત થઇ જતો અને ગુસ્સો આવી જતો કે એક તો સાવ લેબર જોબ અને તેમાય પાછો રેઝ્યુંમી, રેફરન્સ, ક્વોલિફિકેશન, એક્સપીરીયન્સ માંગે છે આ લોકો ...!?! પણ અન્ય કોઈ વિકલ્પ નહોતો એટલે મન મક્કમ રાખી હું રોજ રોજ દર દર ધક્કા ખાતો કે ક્યાંક તો મેળ પડી જશે. સમય વીતતો જતો હતો .....એક દિવસ ....બે દિવસ ....અઠવાડિયું .....મહિનો ......ક્યાય જોબનો મેળ પડે નહિ ....મિત્રના ઘરે આમ જ રહેવામાં મન ખુબ સંકોચાય. પણ મિત્ર ખુબ સારો ...અને મજબુરીનો માર્યો હું કશું કહી પણ ન શકું.

પણ જેમ જેમ દિવસો વિતતા ગયા તેમ તેમ હતાશા અને નિરાશા મન પર ઘેરાવા માંડેલી. હવે તો ભારેખમ સેફટી શુઝ ને લીધે ચાલી ચાલીને પગે છાલા પડવા લાગેલા તો પણ ઘા પર મલમપટ્ટી મારી લંગડાતા પગે જોબ સર્ચ ચાલુ રાખેલી. જયારે જયારે જોબ શોધવા નીકળતો ત્યારે હું વિચારતો કે પંચમહાલ જીલ્લામાંથી પેટીયું રળવા આવેલ ને રોજ રોજ મજુરી માટે નીકળી પડતા આદિવાસી ભીલ લોકો અને મારી વચ્યે ફરક શું ? મારી આ મનોદશા મારી માનસિક અવસ્થાને હતભ્રત કરી દેતી. હું આકુળ વ્યાકુળ થઇ જતો પણ બીજો કોઈ ઉપાય નહોતો મારી પાસે. આ બાજુ ઇન્ડિયા ફોન કરું તો પહેલો પ્રશ્ન આજ પુછાય કે જોબ મળી ગઈ ?  હું જુઠું બોલતો કે જોબ મળી ગઈ છે ચિંતા ના કરશો ....પણ અહિયાં મારું મન જાણે.

મેનપાવરની શોર્ટેજને પહોંચી વળવા કેનેડાએ એ વખતે ઈમિગ્રેશન સીસ્ટમ લિબરલ કરેલી. દુનિયાના ખૂણે ખૂણેથી સ્કીલ્ડ પ્રોફેશનલ્સ અહી આવતા અને એ બધા મોટેભાગે ટોરંટોની આજુબાજુ ઠલવાતા. જોબ સર્ચ માટે એમ્પ્લોયમેન્ટ એજન્સીઓનો સંપર્ક અનિવાર્ય ગણાતો એટલે મારા જેવા નોકરી ઈચ્છુક ઉમેદવારોની ત્યાં લાઈનો લાગતી. એક દિવસ એવીજ કોઈ એજન્સીમાં ગયેલો. જોબ ફોર્મ ભરતી વખતે એક કોલમમાં ' નેટીવ ઇન્ડિયન ' અંગે કંઇક પુછાયેલું. આખું વાક્ય પ્રિન્ટીંગ મિસ્ટેકના લીધે બરાબર છપાયેલ નહિ પણ એમાં ઇન્ડિયન ઓરીજીન અંગે પૂછેલું એટલે મેં યસ લખી દીધેલું. એજન્સીના મેનેજરે ઈન્ટરવ્યુંમાં મારું ઇન્ડિયન ઓરીજીનનું આઈ ડી માંગ્યું ને મેં તેને હોંશે હોંશે મારો ઇન્ડિયન પાસપોર્ટ આપ્યો. ત્રાંસી નજરે મારી સામે જોઈ ચહેરા પર વ્યંગ્ય ભાવો સાથે તે અને બાજુમાં બેઠેલ તેની આસીસટન્ટ ગોરીબાઈ બંને મારી પર ખુબ હસેલા. મને લાગ્યું કે ચોક્કસ કૈંક બફાયું છે. પાસપોર્ટ પરત કરી અન્ય પૂછપરછ પતાવી મને એક પેમ્ફલેટ આપી વેઇટ કરવાનું કહેવામાં આવ્યું. એજન્સીનો મેનેજર મને ક્યાંક નોકરી મળે તો તેને કમીશન મળે એટલે કોઈ એમ્પ્લોયર સાથે ફોન પર માથાકૂટ કરી રહ્યો હતો. વાતચીતમાં ' હી ઈઝ જસ્ટ ઓફ ધ બોટ....ફ્રેશ ઓફ ધ બોટ ' એવા વિશેષણો વાપરતો પણ કઈ ન વળતા છેવટે એણે ફોન મૂકી દીધો. મને લાગ્યું કે કંઇક સ્પષ્ટતા કરવાની જરૂર છે એટલે મેં તેને કહ્યું કે ભાઈ હું બોટથી નહિ પ્લેનથી કેનેડા આવ્યો છું. ફરી વાર એજ પણ જરા વધારે વ્યંગ્યાત્મક હાસ્ય સાથે એણે મને માનભેર વિદાય કરી દીધો. 'નેટીવ ઇન્ડિયન' નો સામાજિક ભાવાનુવાદ તથા પોલીટીકલી ઇનકરેક્ટ અને ડીરોગેટરી એવા ' જસ્ટ ઓફ ધ બોટ કે ફ્રેશ ઓફ ધ બોટ ' નો તલસ્પર્શી અર્થ મને જયારે સમજાયો ત્યારે હું સમસમી ગયેલો. શરમના માર્યા ભોંઠા પડ્યાનો અને અપમાનિત થયાનો એક ઝાટકો મને રુએ રુએ અસર કરી ગયેલો.

આમ ને આમ માર્ચ મહિનો પણ પૂરો થવા આવેલો. ઠંડી ઓછી થવાનું નામ ન લે. જોબની શોધમાં જ્યાંત્યાં ફાંફા મારતો એક દિવસ એક કંપનીમાં ગયેલો. ટોરંટોની બોર્ડર પર આ કંપની આવેલી. ટીટીસી સર્વિસ એટલે ટોરંટોની સીટી બસ ત્યાં સુધી જાય નહિ પણ સીટી બસના છેલ્લા સ્ટોપથી ખાસું એવું ચાલીયે તો ત્યાં પહોંચાય. અને જવું હોય તો ચાલતા જ જવું પડે એવી વેરાન જગ્યાએ આ કંપની આવેલ એટલે મેં ચમ્પલાટી કાઢેલુ. દોઢેક કલાક ચાલ્યો હોઈશ ત્યારે ત્યાં પહોંચેલ. પણ ત્યાય મેળ ન પડ્યો એટલે પરત ફર્યો. પાછા ફરતા રસ્તાનો ખ્યાલ ન રહ્યો ને કોઈક અજાણી જગ્યાએ અટવાઈ ગયો. પગમાં ભારેખમ સેફટી શુઝને લીધે ચાલવામાં ખુબ તકલીફ પડે, બરાબર ચલાય નહિ અને એમાંય છાલા પડેલા એ ઘસાય એટલે બહુ દુખે પણ કોઈ છૂટકો નહોતો. લંગડાતા પગે તોય ખાસું એવું ચાલ્યો. પણ પરિસ્થિતિ હવે એવી આવી ગયેલી કે એક ડગલું ભરું તો સહન ન થાય એટલી હદે દર્દ વધી ગયેલું. એક અજાણ્યા વેરાન ઇન્ટર સેક્શન પર મુકેલ બાંકડા પર બેસી સેફટી શુઝ ઉતારી જોયું તો છાલા ઘસાઈ ઘસાઈ ને તેમાં ઊંડા ઘા થઇ ગયેલા.અને તેમાંથી રીતસરનું લોહી નીકળવા લાગેલું, લોહી વહેતું બંધ કરવા માટે છાલા પર હાથ રૂમાલ બાંધી દીધો. દર્દમાં થોડી રાહત થઇ પણ હવે શું એ ચિંતા સતાવે.

નસીબજોગે એક કેનેડિયન ગોરો ત્યાંથી પસાર થઇ રહ્યો હતો. કેનેડિયન એક્સેન્ટ ઇગ્લીશમાં મેં તેને મારી દ્વિધા સમજાવવાની કોશિશ કરી. તેને લાગ્યું કે હું કોઈ હોમલેસ પુઅર પર્સન છું અને ભીખ માંગું છું....ટીપીકલ કેનેડિયન અગ્રેજીમાં કઈક બબડતો મારી ઘોર ઉપેક્ષા કરી તે ચાલ્યો ગયો. સાંજ પડવા આવેલી. હું ગભરાયેલો. એવામાંજ એક લંબરમુછીયો ટીનેજર વ્હાઈટ કેનેડિયન છોકરો ત્યાં આવી ચઢ્યો. તેને હું કૈંક કહેવા જાઉં એ પહેલાજ મારા દીદાર જોઈ ચહેરા પર નકારાત્મક ભાવો, આંખોમાં નફરત, ધિક્કાર, દ્વેષ અને રોષ સાથે મારી પર પ્રકોપ્યો .......f..k...ing .....immigrants !?!....... મારું મો બંધ થઇ ગયું, હોઠ સિવાય ગયા, ચહેરો લેવાઈ ગયો. ચારસો ચાળીશ વોલ્ટનો આંચકો લાગે એવો વજ્રઘાત મને લાગેલો. હું સ્તબ્ધ થઇ ગયો ....વિચારે ચઢી ગયો ....ઈમીગ્રન્ટ્સ ....યસ ઈમીગ્રન્ટ્સ ....પણ એ લેબલ સ્વીકાર્યા વિના કોઈ છુટકો નહોતો કારણ કેનેડાએ મને કંકોત્રી આપીને નહોતો બોલાવ્યો. મેં જાતેજ આ દેશને કાયમી ધોરણે રહેવા માટે પસંદ કરેલ એટલે એક પ્રકારના આ રેસિઝમનો ભોગ બનવું સહજવાત હતી.

ટોરન્ટોના અમુક એરિયામાં સ્થાનીય રૂઢીચુસ્ત કેનેડીયન રહેવાસીઓ માટે ' ઈમીગ્રન્ટ્સ આર નોટ વેલકમ ' એવું મેં સાંભળેલું. ખેર યેનકેન પ્રકારે ઘરે આવ્યો પણ રાત્રે ઊંઘ ન આવી ...નાયગ્રાના સપના તો એક બાજુ પણ એ 'એફ' વર્ડ અને ઈમીગ્રંટના લેબલે મારી ઊંઘ હરામ કરી દીધેલી. આંખમાં આંસુ પણ ન આવે એવી માનસિક યાતના સાથે એ વાસ્તવિકતાને સ્વીકારી માનસિક સમાધાન કરી આગળ શું કરવું એ પળોજણમાં ઊંઘી ગયો. બીજા દિવસે ઉઠ્યો ત્યારે પગે સોજા આવી ગયેલા, છાલા પર બાંધેલ રૂમાલ લોહી સાથે ઘા પર ચોંટી ગયેલ. હેલ્થ કાર્ડ આવેલ નહિ એટલે દેશી ઈલાજ કર્યો.

બે ત્રણ દિવસ જોબ સર્ચ માટે ન જવાયું ત્યારે ઘરે બેઠા બેઠા મગજમાં વિચિત્ર વિચારો આવે .....હું એમ આઈ હીયર એન્ડ વોટ ફોર એમ આઈ હિયર ? કહે છે વ્યક્તિ જયારે શરમીંદગીનો શિકાર બને છે ત્યારે હતાશા તેના મન પર હાવી થઇ જાય છે અને એમાય અમૂલની જોબ પર તો મેં ઓલરેડી રાજીનામું આપી દીધેલું. એટલે પરિસ્થિતિને સ્વીકારી લીધા સિવાય મારી પાસે બીજો કોઈ રસ્તો નહોતો. મારી જાત પર મને દયા આવતી હતી પણ મારી પર દયા ખાનાર કોઈ નહોતું. કેનેડા જતા પહેલા મારા બાપુએ મને શિખામણ આપેલી કે બેટા એટલું સહેલું નથી વિદેશમાં સેટ થવું પણ જયારે જયારે હતાશા તારા મન પર હાવી થઇ જાય ત્યારે ત્યારે વિધાયક વિચારો એટલે પોઝીટીવ થીંકીંગને વધુ મહત્વ આપજે તોજ તું સફળ થઇ શકિસ એટલે એ નકારાત્મક વિચારોને ખંખેરી નાખી હું ફરીથી જોબ સર્ચના ચક્કરમાં લાગી ગયો.

Scepterછેવટે દોઢ-બે મહિનાના રઝળપાટને અંતે સેપ્ટર નામની એક પ્લાસ્ટિક કંપનીમાં કાળી મજુરી અને પરસેવાથી રેબ ઝેબ થઇ જવાય એવી નર્યું વૈતરું કરવાની નોકરી મળી. મારી શૈક્ષણિક લાયકાત કે અનુભવનો કોઈ ઉપયોગ ન થાય એવી જોબ હતી પણ લેબલ હતું પ્રોડક્શન એસોસીએટ અને કલાકના સાતેક ડોલર મળે એટલે મન મનાવી લીધેલું. આઠ કલાકની નોકરી સોળ કલાકનું વૈતરું કરાવતી, જાયન્ટ પ્લાસ્ટિક મોલ્ડીંગ મશીન પર ભારેખમ વજન ઉપાડવાનું કામ. સુપરવાઈઝર એક ગોરો જાણી જોઇને મશીનની સ્પીડ વધારે રાખે. મીનીટે-મીનીટે પ્રોડક્ટ બહાર પડે, હું પંહોચી ન વળુ તો મને સમજાય નહિ એવી અંગ્રેજીમાં સ્વેરીંગ કરે. પંદર-પંદર મીનીટની બે બ્રેક મળે તેમાં ચાવવવાનું તો એક બાજુ ખાવાનું સીધું ગળે ઉતારી દેવાનું. આઠ કલાક ઘાંચીના બળદની જેમ પીલાઈને થાકીને લોથ પોથ થઇ ઘરે આવતો ત્યારે ટાંટિયા ઢીલા થઇ ગયા હોય ને પથારીમાં સીધું પડતું મુકતો. સવાર મારી ક્યારેય ન થતી. ઉઠું ત્યારે બપોર થઇ ગઈ હોય. બીજા દિવસે જોબ પર જવાનું સહેજેય મન ન થાય પણ બાવા બન્યા છે એટલે હિન્દી બોલ્યા વિના છૂટકો નહોતો.

અહિયાં સવાલ આ લેબર જોબનો નહોતો પણ મારી પ્રોફેશનલ લાયકાત પ્રમાણેની જોબ નહોતી એનો અફસોસ વધારે હતો. પણ તોય હું હિંમત નહોતો હાર્યો. જોબ મળ્યાની ખુશી ઇન્ડિયા ફોન કરી શેર કરતો કે પોપટ ભૂખ્યો નથી .....પોપટ તરસ્યોય નથી ...પોપટ તો કેનેડામાં લીલા લ્હેર કરે છે ! કાલે સૌ વાના સારા થશે એ આશાએ ખેતરમાં દાડિયે જતા ખેતમજૂરોની જેમ હું ઘડિયાળના કાંટાની માફક રોજ રોજ આ મજુરી....સો કોલ્ડ કેનેડીયન જોબ કરતો. અહી એક વાતની સહર્ષ નોધ લઉં છે કે આ મારી આ સંઘર્ષ યાતનામાં મારો પટેલ મિત્ર અને તેનું પરિવાર મારા દુઃખમાં ખુબ સહભાગી થયેલ જેનું વર્ણન કરું એટલું ઓછું છે. દોઢ-બે મહિના જોબ કરી બે કુકા કમાયેલો એટલે એનું રોકાણ કરી બે બેડરૂમ નું એપાર્ટમેન્ટ ભાડે લીધું અને સ્વતંત્ર રહેવા ગયો. કારણ સ્પષ્ટ અને ખુબ સ્વાભાવિક હતું .... નિર્ધારિત આયોજન મુજબ ઇન્ડિયાથી મારા બે બાળકો સાથે શ્રીમતીજી મારા સુખ (?) માં સહભાગી થવા પધારી રહ્યા હતા. એમના આગમન સાથે વધારાની જવાબદારીઓનો ફરી શરુ થયો એજ યાતનામય સંઘર્ષ.
આફ્ટરનુન શિફ્ટમાં જોબ મળેલી એટલે રાત્રે ખુબ મોડો ઘરે આવતો પણ સવારે વ્હેલ્લા ઉઠી બીજી એક પાર્ટ ટાઇમ જોબ કરતો ને બાકીના સમયમાં લાઈન જોબ સર્ચ. સર્વાંઈવ થવા માટે પત્નીએ પણ થોડા સમય બાદ ચીલાચાલુ જોબ ચાલુ કરી દીધેલ. પણ એની કોન્ટીનેન્ટલ એટલે બાર બાર કલાકની શિફ્ટ એટલે એ પણ સવારે વહેલી નીકળી જાય ને છેક રાત્રે ઘરે આવે. બાળકો ઘરે એકલા, ખુબ બીવે અને ખુબ ગભરાય પણ બેબી સીટીંગ પોષાય નહિ એટલે ભગવાનભરોષે તેમને છોડી દેતા. જાતે કેવી રીતે તૈયાર થઈને સ્કુલમાં જવું તથા ઘરે એકલા કેવી રીતે રહેવું એની તાલીમ આપેલી જેમાં અસલામતી વધારે હતી પણ કોઈ છૂટકો નહોતો. પત્ની રાતે આઠ-નવ વાગ્યે ઘરે આવે ત્યારે અંધારું થઇ ગયું હોય, બાળકો રાહ જોઈ, થાકી હારી જે કઈ હોય તે ખાઈ લઇ, બીકના માર્યા ખૂણામાં લપાઈને ઊંઘી ગયા હોય. હું રાતે ઘરે આવું ત્યારે પત્ની અને બાળકો ફક્ત ઊંઘતા જોવાના મળે. આખા દિવસનું ખાવાનું આગલે દિવસે રાતે બની જતું જે ફ્રીઝ માંથી કાઢી ખાઈ લેતો. અઠવાડિયા દરમ્યાન મળવાનું તો એકબાજુ કોઈ વાતચીત પણ ન થાય એટલે બેઠક રૂમમાં એક પાટિયું ટીંગાડેલું જેના પર કાગળિયા ભરવી જરૂરી વાત, સંદેશ અને સૂચનાઓ લખતા. વીકેન્ડમાં પણ જોબ કરવી પડતી એટલે જે કઈ ફાજલ સમય મળે તેમાં ગ્રોસરી અને લોન્ડ્રી કરવા જતા અને લોહી થીજી જાય એવી કડકડતી ઠંડીમાં ચાલતા પોટલા ઊંચકી ઘરે આવતા.

ભોજનમાં ઈન્ડિયાનો ટેસ્ટ ન મળે, હોમ સિકનેસની અસર થવા માંડેલી, લોંગ ડિસ્ટન્સ કોલ ખુબ મોંઘા, મર્યાદિત આવક જેમાંથી એંસી ટકા એપાર્ટમેન્ટના ભાડા પેટે જતા, લાઈન જોબ મળે નહિ, ડીપ્રેસન જેવું લાગ્યા કરે, કાતિલ ઠંડી અને વર્ષના છ મહિના આવરી લેતો લાંબો વીન્ડચીલ વિન્ટર માનસિક રીતે થકવી નાખે. પણ એ બધામાં પરમેનન્ટ રેસિડન્ટ એટલે પીઆર કેટેગરીમાં આવેલ અમૂલના તેમજ બીજા ક્રિશ્ચિયન ગુજરાતી પરિવારોનો સંપર્ક અને પરિચય સંબંધોમાં વિકસેલો એટલે એકબીજાને મળવાની તકો ઉભી થતી. કહે છે સમદુખિયા ભેગા થાય ત્યારે આપણું દુખ ભૂલી જવાય છે. વારે તહેવારે ભેગા થતા અમે સૌ કોઈ એકબીજાને હુંફ અને આશ્વાસન આપતા. આ બધાના સત્સંગમાં સારું લાગતું એટલે હૈયે થોડી શાંતિ વરતાતી.

રીચર્ડ ડેવિસ નામના એક રીક્રુટર ના સંપર્ક આવેલ. તેને મારા રેઝ્યુંમીમાં રસ પડેલો. મને ડેરીમાં જોબ મળે તે માટે તેના તમામ સંપર્કો અને સમીકરણો કામે લગાવી દીધેલા. પણ દરેક જગ્યાએ કેનેડિયન ક્વોલિફિકેશન અને એક્સપીરીયન્સ માંગે. મારા એન્જીન્યરીંગ એજયુકેશનનું એસેસમેન્ટ કરાવ્યું. જવાબ આવ્યો વધારે ભણવું પડશે અને ફી પણ ખુબ મોંઘી. એટલા ડોલર પણ નહોતા તે વખતે એટલે ભણવાનું મોકૂફ રાખ્યું. રીક્રુટર કહે મારી રેઝ્યુંમી બહુ હાઈ પ્રોફાઈલ છે અને એવી જોબ મળવી હાલના તબક્કે મુશ્કેલ છે એટલે રેઝ્યુંમીને લો પ્રોફાઈલ કરી ડેરીની જે જોબ મળે તે સ્વીકારી લેવી એમ મન મનાવી એ માટે પ્રયત્નો ચાલુ રાખ્યા. ઈન્ટરવ્યું આવે પણ મેળ ન પડે ....કારણ ફક્ત એકજ .... કેનેડિયન ક્વોલિફિકેશન અને એક્સપીરીયન્સનો અભાવ.

આમ ને આમ વરસ વીતી ગયેલું. પ્લાસ્ટિક કંપનીની જોબ શરીર પર ખુબ વીતે. વિપરીત પરિસ્થિતિઓમાં લેબર જોબની શારીરિક તો ઠીક પણ માનસિક અસર વધારે વરતાતી. કઠીન અને કષ્ટદાયક સંઘર્ષ કમજોર કરી દેતો, નિરાશાની પરાકાષ્ઠા હતાશામાં પરિણમતી, તન મનને અકળાવી મૂકતી, માનસિક સ્થિરતા અસમતુલીત કરી દેતી. ઘાયલ કી ગત ઘાયલ હી જાને પણ મને મારા પર વિશ્વાસ હતો અને મારી પ્રેરણા હતા મારા બાપુ અને તેમના હસ્તલિખિત પત્રોનો સથવારો. તેઓ કહેતા કે, બેટા.... " સેલ્ફ પીટીનેસ ઈઝ વર્સ્ટ પાર્ટ ઓફ સેલ્ફ હ્યુંમીલીયેશન " જીવનમાં નિરાશા ને તેને પગલે હતાશા હમેંશા આવશે. પણ નિરાશાથી હેરાન ન થતો ને હતાશાને કોઈ પણ રીતે તારી પર હાવી ન થવા દેતો.
  
છેવટે દોઢ વર્ષની મજુરી અને સંઘર્ષ યાતનાને અંતે એક દિવસે આશાના કિરણો દેખાયા. પારમાલટ કેનેડા નામની એક ડેરીના ઇન્ટરવ્યુંમાં અમુલની આંતરરાષ્ટ્રીય ખ્યાતી અને ડો. કુરિયનનું નામ કામ કરી ગયા. અને હાલમાં છું તેજ ડેરીમાં મને મારી ફિલ્ડની કહી શકાય તેવી એન્જીનીયર કે મેનેજમેન્ટની નહિ પણ એક ટેકનીશીયન તરીકેની નાઈટ શિફ્ટની અને તેમાં પણ સેફટી શુઝ ફરજીયાત પહેરવા પડે એવી જોબ મળી. ઇન્ડિયાથી રેમંડ શૂટની નીચે પહેરેલ સેફટી શુઝ કે જે હવે વપરાય, ઘસાયને ફાટી ગયેલા એજ સેફટી શુઝ પહેરી પહેલે દિવસે હું જોબ પર ગયો ત્યારે એ સેફટી શૂઝનું માહાત્મ્ય મને બરાબર સમઝાયું. નવી જોબનો ગર્વ અને આનંદ તો ખુબ થયો પણ તે ઝાઝો ન ટક્યો કારણ આ જોબ નવા સમીકરણો, સમસ્યાઓ, પડકારો અને વિટંબણાઓ લઈને આવેલી.

જોબનું સ્થળ ખુબ દુર, ટોરોન્ટોની બહાર એક બીજા ટાઉનમાં, જવા માટે મારે બે બસ અને એક ટ્રેન લેવી પડતી. ડેરી પ્લાન્ટ છેક કન્ટ્રી સાઈડે, બસ ત્યાં સુધી જાય નહિ, બસ સ્ટેન્ડથી ત્યાં સુધી જવા માટે અડધો કલાક ચાલવું પડતું, રસ્તો સાવ નિર્જન અને વેરાન, વિન્ટરમાં ત્રણ ચાર ફૂટ સ્નોના ઢગલા હોય, અપડાઉન સાત કલાકનું અને જોબ દશ કલાકની. ઘરે માત્ર નાવાધોવા અને થોડું ઊંઘવા માટે આવતો, રસ્તામાં ખાઈ લેતો અને બાકીની ઊંઘ બસમાં ખેચી કાઢતો. જોબ શારીરિક રીતે અને અપડાઉન માનસિક રીતે થકવી નાખે, જોબ પર ગોરાઓનું વર્ચસ્વ, મારા ડીપાર્ટમેન્ટમાં હું એક માત્ર બ્રાઉન, મારી સામે વિચિત્ર દ્રષ્ટિથી જોતા લાઈક આઈ એમ અન એલીયન ફ્રોમ એ સ્ટ્રેઈન્જ પ્લેનેટ, ચેન્જરૂમમાં મારા લોકર પર વિચિત્ર ચેડા થતા, કેફેટેરીયામાં મારા ઇન્ડિયન ફૂડની સ્મેલ તેમને ખુચતી એટલે ટેબલ પર મારી સાથે કોઈ બેસે નહિ, તેમની ચર્ચાઓમાં ' ઑડ નંબર્સ ' અને ' અનાધર ઈમીગ્રન્ટ ' જેવા વિશેષણો વારંવાર મારા કાને અથડાતા. પણ એક પ્રકારના આ રેસિઝમની સામે નિસહાય બની પરિસ્થિતિ સ્વીકાર્યા વિના કોઈ છૂટકો નહોતો ! મારા બાપુ મને કહેતા કે બેટા તારું કામજ તારી સાચી ઓળખ છે એટલે હું મન લગાવી કામ કરતો. છેવટે મારૂ કામ બોલ્યું અને મારા પરફોર્મન્સને લીધે મારી સ્વીકૃતિ થઇ. પણ આ સ્વીકૃતિના સમર્થન માટે જે મનોયાતનામાંથી હું પસાર થયો તે અસહ્ય, અવર્ણનીય અને ખુબ દર્દજનક છે જેની વિગતે વાત ફરી કોઈ વાર કરીશ. નવી જોબના અનુભવોથી હું ખુબ ઘડાયો, મારો આત્મવિશ્વાસ વધ્યો, મનોબળ વધારે દ્રઢ થયું તેમજ આ જોબ પણ સારી એવી ચાલી એટલે અપડાઉનની ઝંઝટમાંથી છુટવા હું ટોરંટો થી જોબના સ્થળે બ્રામ્પટન શહેરમાં મુવ થઈ ગયો.........

ક્રમશઃ  ......
કેનેડા  :  શમણાના મૃગજળ 

ઓગણીસો સીત્તેરની સાલમાં પ્રાથમિક શાળાનું ભણતર પૂરું કરી હાઇસ્કુલમાં દાખલ થયો ત્યારે મોટા થઇ ગયાનો અને હાઇસ્કુલમાં ભણવા જવાનો એક અનેરો ગર્વ અને ઉત્સાહ થયેલો. આણંદની પ્રખ્યાત ઝેવિયર્સ હાઇસ્કુલમાં નામી શિક્ષક જોસેફ મેકવાનનો પુત્ર હોઈ મને અન્ય શિક્ષકો તથા પ્રિન્સીપાલ ફાધરનો વિશેસ પ્રેમભાવ મળતો અને વર્ગ મોનીટર બની હું ગૌરવ અનુભવતો. સમાજ વિદ્યાના ક્લાસમાં ઈતિહાસ-ભૂગોળ વિષે ભણવાનું આવતું. વિશ્વની અજાયબીઓ વિષે લેખિત કસોટીમાં નીચેના પ્રશ્નોના જવાબ ફક્ત એક લીટીમાં આપો એવા મથાળા હેઠળ ક્લાસ ટીચર પ્રશ્નો પૂછતા કે અમેરિકા ખંડ કોણે શોધ્યો અને વિશ્વનો સૌથી મોટો ધોધ કયો ? વગેરે વગેરે.

નાયગ્રા ફોલનું એક નાનું ચિત્ર પાઠ્ય પુસ્તકમાં હોતું જે જોઈ મનમાં કુતુહલ થતું કે એવો તે કેટલો મોટો ધધૂડો હશે આ ? અને અમેરિકા ખંડ તો હતો જ તો પછી એને શોધવાની જરૂર કેમ પડી કોલંબસને ? વગેરે પ્રશ્નો મારા બાળમાનસને ખુબ મૂંઝવતા. રોજ રાત્રે સુતા પહેલા પ્રાર્થના કરવાનો નિત્યક્રમ, પ્રાથમિક સ્કુલના ધર્મશિક્ષણ ને લઈને પડેલો. ધર્મશિક્ષક એક સાધ્વીબેન સિસ્ટર સમઝાવતા કે ભગવાન પાસે જે માંગશો તે ચોક્કસ મળશે જો તમારી પ્રાર્થના સાચી હશે તો. ત્યારે તો સાચી પ્રાર્થના શું એ અટકળમાજ ઊંઘ આવી જતી પણ રાત્રે ઊંઘમાં નાયગ્રા અને અમેરિકાના સ્વપનો અચૂક આવતા. 

સાતમું પાસ કરી આઠમામાં આવ્યો ત્યારે મારા બાપુના એક ખાસ મિત્ર અમૃતભાઈ ચાંપાનેરી જેમને અમે પ્રેમભાવે કાકા કહી સંબોધતા એ અમેરિકા માઈગ્રેટ થયેલ. તે અરસામાં કોઈ અમેરિકા જાય એ બહુ મોટી વાત ગણાતી અને માન્યામાંય ન આવે એટલે જનાર વ્યક્તિ અમને બહુ નસીબદાર લાગતી. અને તેમાય મારા બાપુના ખાસ મિત્ર અમેરિકા જાય એ અમારે માટે ખુબ ગર્વની વાત હતી. અમેરિકા ગયા પછી પત્રો ધ્વારા તેઓ મારા બાપુના સંપર્કમાં રહેતા. અમેરિકા વિષે અવનવું જાણી અમેં આશ્ચર્યચકિત થઇ જતા. અમને લાગતું કે કાકા ખરેખર નસીબદાર છે. આ વાતને લગભગ ત્રણ ચાર વર્ષ થઇ ગયા હશે. હાઈસ્કુલ પતાવી હું કોલેજના પ્રથમ વર્ષમાં ભણતો. એ વર્ષે ચાંપાનેરીકાકા અમેરિકાથી સહકુટુંબ ઇન્ડિયાની મુલાકાતે આવેલા, અને અમારા આશ્ચર્ય વચ્યે અમારે ઘરે પધારેલા, ખુબ ભેટસોગાદો લાવેલા અને અમારે ઘરે ખાસું એવું રોકાયેલા. અમેરિકાની અવનવી વાતો તેમના મુખેથી સાંભળી અમે દંગ થઇ જતા. વધુ જાણવાની તીવ્ર જીજ્ઞાસા થતી કે એવો તે કેવો દેશ હશે આ જ્યાં સ્વર્ગ જેવું સુખ મળે ! તેમના અમેરિકા પરત ફર્યા બાદ થોડા સમયગાળામાં મારા બે અંગત મિત્રો, દીપક અને કેતન ક્રિશ્ચિયન રિલેશનશિપ સ્પોન્સર બેઝ હેઠળ તેમના કુટુંબો સાથે અમેરિકા માઈગ્રેટ થયેલા. દીપક મારીજ સોસાયટીમાં રહેતો એટલે અમેરિકાથી જયારે પણ એ ઇન્ડિયા આવે ત્યારે અચૂક મારે ઘરે પધારતો. સ્ટાયલીસ્ટ અમેરિકન જીન્સ, ટીશર્ટ, ગોગલ્સ અને કેપ પહેરતો, અમેરિકાની મોટી મોટી વાતો કરતો ને સ્ટેચ્યુ ઓફ લીબર્ટી તથા નાયગ્રા ફોલના ફોટા બતાવતો. અમેરિકામાં એન્જોય કરતા તેના ફોટા જોઈ અમે દિગ્મૂઢ થઇ જતા પણ તેની ઈર્ષ્યા ખુબ આવતી એટલે રાતે સપનામાં આ ફોલ કે સ્ટેચ્યુ ન આવતા.  

સમય વીતતો ગયો. ઓગણીસો એંસીના દાયકામાં કોલેજ પૂરી કરી હું અમુલ ડેરીમાં જોબ કરતો. તે વખતે આણંદ, ખેતીવાડીની ડેરી સાયન્સ કોલેજમાં એમએસસી કરતો મારો ગાઢ મિત્ર શાંતિલાલ વધુ અભ્યાસ અર્થે સ્ટુડંટ વિઝા પર પીએચડી કરવા અમેરિકા ગયેલો. અને અમુલમાં જોબ કરતા મોટા ભાગના મારા પટેલ મિત્રો પણ દેશી અમેરિકન કન્યાઓને પરણી એક પછી એક ત્યાં માઈગ્રેટ થવા લાગેલા. આ બધા મને પત્રો ધ્વારા અમેરિકાની ખુબ વાતો કરતા અને ફોટાઓ મોકલતા ત્યારે મને પણ અમેરિકા જવાની મનોમન એક ઉમ્મીદ જાગેલી. એજ અરસામાં મારા બાપુ અમેરિકાની યાત્રાએ ગયેલા. પરત ફર્યા બાદ સ્વાનુભવો પરથી તેમણે વિદેશમાં સ્થાયી થવું કેટલું કઠીન છે તેનું વાસ્તવિક વર્ણન અમને કરેલ તોય મને અમેરિકા જવા માટે એક ધૂન ચઢેલી ને મેં શક્ય એ તમામ પ્રયાસો ગંભીરપણે ચાલુ કરી દીધેલા. પણ અમેરિકાના વિઝા મળવા એ કોઈ આમવાત નહોતી. કોઈ સ્પોન્સરશીપ કે રીલેશનશીપ બેઝ ન હોવાને લીધે મારા તમામ પ્રયાસો મહદંશે અસફળ રહેલા એટલે છેવટે નિરાશ થઈ મેં 'વિદેશ પ્રસ્થાન પ્રોજેક્ટ' પર પૂર્ણવિરામ મૂકી મન મનાવી દીધેલું કે કદાચ   આપણા નસીબમાં જ ફોરેન જવાનું નહિ લખ્યું હોય.

લગ્ન થઇ ગયેલા ને ઘર સંસારમાં પરોવાયેલો એટલે અમૂલની કારકિર્દીમાં જ ધ્યાન કેન્દ્રિત કરી દીધેલું. પણ વધતી જતી મોંઘવારી અને અમૂલના પગારમાં મન માંને નહિ એટલે વળી વળીને દશ વર્ષે પરદેશ જવાની લાલસા ફરી સળવળેલી. તે વખતે કેનેડાની ઈમિગ્રેશન સીસ્ટમમાં સ્કીલ્ડ બેઝ કેટેગરીમાં પોઈન્ટ સીસ્ટમ પર ફાઈલ કરી શકાતી. કેનેડા વિષે આમ તો ઝાઝી જાણકારી નહિ પણ તોય અમેરિકા નહીતો કેનેડા, ટ્રાય તો કરીએ એમ માની મેં ફાઈલ કરેલ. કેનેડા વહેલી તકે જવાય એ લાલચે એક લેભાગુ એજન્ટના ચક્કરમાં હું ફસાયેલો ને સારા એવા નાણા ખર્ચી ચુકેલો. એજન્ટના કહેવા મુજબ ઓફશોર ફાઈલ એટલે ઇન્ડિયા સિવાય અન્ય કોઈ દેશમાંથી તમે ફાઈલ કરો તો વિઝા આવતા વાર નહિ લાગે તેવી સલાહ માની મેં લંડન-ઇંગ્લેન્ડથી ફાઈલ કરેલ ને મારા આશ્ચર્ય વચ્યે ત્રણ મહિનામાં તો લંડનથી વિઝા માટે મારું ઈન્ટરવ્યું આવેલ. હવે પ્રશ્ન હતો કે લંડન જવું કેવી રીતે. એજન્ટ કહે એ બાબતે તેની કોઈ જવાબદારી નહિ ને ઉપરથી તેના કોન્ટ્રાક્ટ પેપર પર મેં સહી કરેલ એટલે બાકીના પૈસાની ઉઘરાણી કરે.

ગાંઠના પૈસા ખર્ચી હું મુંબઈ ગયો ને ઇંગ્લેન્ડની એમ્બેસીમાં વિઝીટર વિઝા માટે અરજી કરી .ઈન્ટરવ્યું લેનાર એક ગોરી બાઈ મને પૂછે કેનેડાના ઇન્ટરવ્યુંમાં ફેઈલ થયા તો ઇન્ડિયા પાછા આવશોજ એની ગેરંટી શું ? એને મારા જવાબથી સંતોષ ન થતા મારા દેખતાજ મારા પાસપોર્ટ પર રીજેક્ટનો સિક્કો ધબ દઈને મારી દીધો. છાતી પર કોઈએ જોરદાર ઘા કર્યો હોય એવી વેદના થયેલી ને હું એમ્બેસીની બહાર આવ્યો ત્યારે મુશળધાર વરસાદ પડે. ફોરેન જવાની હાથવેંત આવેલ તકમાં મળેલ નિષ્ફળતા ખુબજ આઘાતજનક હતી . વિલે મોંઢે રાતે ટ્રેન પકડી હું પરત ફર્યો. વહેલી સવારે દરવાજો ખોલતી પત્નીએ મારી નિરાશ  મુખાકૃતિ પરથી કયાસ કાઢી લીધેલો એટલે કશુજ પુછેલ નહિ પણ મારી વાત સાંભળી મને બધું સારું થશે એવો વિશ્વાસ બંધાવેલ. પણ હું દ્વિધામાં હતો કે હવે કરવું શું ?

એ વીકેન્ડમાં હું મારા બાપુને મળવા ગયેલ. તેમણે સલાહ આપી કે કેનેડિયન એમ્બેસીમાં તારી આપવીતી જણાવતી તથા કોઈ ઉપાય માટેની વિનંતી કરતી અરજી કર. તેમણે મને ગુજરાતીમાં ડ્રાફ્ટ લેટર બનાવી આપ્યો જેનો અગ્રેજી અનુવાદ કરી મેં અરજી મોકલી આપી, મારા આશ્ચર્ય વચ્યે થોડાજ સમયમાં મારી ફાઈલ દિલ્હી ટ્રાન્સફર થઇ ગયેલી પણ આગળ  કોઈ પ્રોગ્રેસ નહિ. ફોરેન જવાનું મારું સપનું મને સાકાર થતું લાગેલું એટલે મેં બાધાઓ-માનતાઓ માનવાનું ચાલુ કરી દીધેલું. ખેર અંતે મારી પ્રાર્થના ફળી અને તે પણ એવી કે વગર ઈન્ટરવ્યુંએ મને સીધાજ મેડીકલ માટેના પેપર મળ્યા ને થોડા સમય બાદ વિઝા પણ. વિઝા આવ્યા એ દિવસે મારા નાનાભાઈ અમિતે મને અમુલની જોબ પર ફોન કર્યો, " મધુ ....પડતું મેલ બધું ને આવતો રે ". હું સાર પામી ગયેલો ને હરખભેર મારું જુનું  ખખડધજ બજાજ ચેતક સ્કુટર મારી મૂકી ઘરે પહોંચી ગયેલો. વિઝાના કાગળિયાં જોઈ હરખનો માર્યો હું ખુબ ફૂલાયેલો કે હુંય હવે મારા મિત્રોની માફક ફોરેન જઈશ. બીજા દિવસે સાંજે અમારા વિશાળ પરિવારના મુખ્ય નિવાસસ્થાને વિઝા મળ્યાની ઉજવણી નિમિતે  ભવ્ય પાર્ટી થઇ. પણ રાત્રે મને ઊંઘ ન આવી. હું જાગતાજ  સ્ટેચ્યુ ઓફ લીબર્ટી તથા નાયગ્રા ફોલના રંગીન સપનાની દુનિયામાં ખોવાય ગયેલો.

જોતજોતામાં વિદેશ વિદાયની એ ઘડી પણ આવી ગઈ. કુટુંબીજનો, સગાવ્હાલા અને મિત્રો વચ્યે સૂટબુટમાં સજ્જ, હારતોરાથી લદાયેલ, હું અમદાવાદ એરપોર્ટ જવા માટે તૈયાર કરેલ કાર તરફ પ્રયાણ કરી રહ્યો હતો ત્યાજ પાંચ વર્ષનો મારો દીકરો બોબી દોડતો દોડતો આવ્યો, 'ડેડી તમે આ લેવાનું તો ભૂલી ગયા.' મેં જોયું તો તેના હાથમાં એક બૉક્સ હતું ને ખોલીને જોયું તો એ હતા મારા ....સેફટી શુઝ ....જે મને મારા પટેલ મિત્રે કે જેના ઘરે હું કેનેડામાં રહેવાનો હતો તેણે ખુબ જ ભાર દઈને કહેલ કે, 'મધુરમ, ધ્યાનથી સાંભળ, તું બીજું બધું નહિ લાવ તો ચાલશે પણ સેફટી શુઝ તો ખાસ લઈને આવજે નહિ તો જોબ નહિ થાય તારાથી.' તેની સલાહ માની મેં સેફટી શુઝ લીધેલા પણ બેગોમાં વજન થઇ જવાને લીધે ક્યાં મુકવા એ પ્રશ્ન હતો એટલે બહારજ રહી ગયેલા. બેગોને તાળા વાગી ગયેલા અને કાર પર ચઢાવી દીધેલી. તાત્કાલિક બીજો કોઈ ઉપાય નહોતો એટલે મેં મારા પાર્ટી શુઝ ઉતારી રેમંડના મોંઘા સુટની નીચે સસ્તા સેફટી શુઝ જે જોવા પણ ન ગમે તે પહેરી હું અમદાવાદ એરપોર્ટ જવા રવાના થયો.

ફોટોગ્રાફરને સુચના આપેલ કે સુટની નીચે બૂટના ફોટા ન આવે. અમદાવાદ એરપોર્ટ પર થોડું ચાલવાનું થયું તેમાં એ ભારેખમ સેફટી શુઝ્ને લીધે પગે છાલા પડવા લાગેલા. ભારે હૈયે સ્વજનોને ભેટી વસમી વિદાય સાથે અમદાવાદ એરપોર્ટ પરથી હું એર ઇન્ડિયાના પ્લેનમાં કેનેડા જવા રવાના થયો. જીવનની પ્રથમ હવાઈ યાત્રાના એક અનેરા રોમાંચ સહ કેનેડાના રંગીન સપના એક ચિત્રપટની માફક મારી આંખો આગળ તરવરવા લાગ્યા, પણ એ બધાની વચ્યે સેફટી શુઝ વાળી વાત ગળે નહોતી ઉતરતી કે હું મૂળે મીકેનીકલ એન્જીનીયર વિથ મેનેજમેન્ટ ક્વોલિફિકેશન ને મારે આ સેફટી શૂઝની શી જરૂર ? ખેર, ભાવી વિષેની એ બધી અટકળો અને મૂંઝવણોની મિશ્ર લાગણીઓ વચ્યે ટોરન્ટોના ભવ્ય એરપોર્ટ ઉપર માઈક પર " વેલકમ ટુ કેનેડા " ના માનવાચક અને મધુર એનાઉન્સમેન્ટ સાથે જેને " લેન્ડ ઓફ ઓપોર્ચ્યુનીટીઝ " કહેવાય છે તેવા કેનેડા દેશમાં ત્રેવીસમી ફેબ્રુઆરી, સાલ બેહઝાર એક, મંગળવાર, સાંજના ચાર વાગ્યે, ભાવી શમણાઓના પોટલા અને પરમ આનંદના એક અનેરા ઉન્માદસહ હું " રેમન્ડ સુટ વિથ સેફટી બુટ " સાથે લેન્ડીંગ થયો .....! કસ્ટમની જરૂરી વિધિ પતાવી કેનેડાની ધરતી પર વિધિસર પગ મુક્યો અને શરુ થયો સમસ્યાઓ અને સંઘર્ષનો એક ઝંઝાવાત .... જે ભલભલાના મનોબળ અને આત્મવિશ્વાસને હચમચાવી પાંગળા કરી દે !

ક્રમશઃ  ......